در این روزهای دم کرده
گاه
یاد شدن توسط برخی دوستان
نسیمی ست، مَلَس.
(کاراکتر لبخند به لب)
.
.
.
بعد از دو سال بیخبری
یعنی پریروز
یک حس خوبی در رگهایم دویده
...................
کاملاً بیربط نوشت:
گاهی هم عمر برای توَهمّی میرود، توهّم.
جنوب شهر تهران هم اخلاق های منحصر به فردی دارد، یکی این است که می تواند سر وقتش غافلگیر کند تو را.
فکر کن
ظهر خلوت جمعه ای باشد و آنقدر سکوت جولان داده که گمان کنی خیابان شلوغ روبرو هم رفته است به تعطیلات.
هِی سکوت کند خیابان، هِی سکوت کند خانه، هی باز کنی پنجره را، هی بخواهی دوست کنی خیابان را باخانه، هی بخواهی از تنهایی در بیاوری خانه را با خیابان، و هِی ببینی خیابانِ کم حرف، خوب مونسی نباشد برای خانه ات.
بعد
نشسته باشی، کتابی باز کرده باشی، سلامی داده باشی با آن که باید.
بعدتردیری نگذشته باشد که ناگهان از خیابان، از دورهایش، صدایی به گوشَت بخورد که کم آشنا نیست، می شناسی اش، موسیقی متن روزهای دلتنگی ات بوده؛
سِنج و طبل و زنجیر است و نوحه ای که میخوانند، نوحه ای که میگوید این خیابان هنوز زنده است، زنده است به نام کسی که باید! لب پنجره بروی، دلت را گره بزنی به یکی از عَلَم ها و بگذاری اش تا ببرد "هرجا که خاطرخواه اوست".
اینش خوب است اینجا، همینکه نباید محرم باشد حتماً که دستۀ سینه زنی راه بیفتد؛ جنوب شهر تهران، آنقدر میفهمد که شهادت امام ششم هم همانقدر جانسوز است که عاشورا.میدانید، اصلاً من نازی آباد را به خاطر همین دوست دارم، اینکه روزی ازخیابانهایش بانگ لبیک یا حسین میشنوی و روزی از روزهای دلگیر شوال ، نوای یا "صادق آل محمد".
اصلاً جنوب تهران، بی هیئت چیز ناقصی ست، نیست؟
.....................
پ.ن.ها:
+غروب ششمین خورشید تسلیت!
طلّاب، قضات، فقها، حقوقدانان، قانونگذاران، برشما باد مضاعفْ تسلیتی، که ارباب بر شما حق استادی هم دارند
..............
++امام جعفر صادق (ع) : چنان از خدا بترس که گویا او را می بینی و اگر تو او را نمی بینی او تو را می بیند.(همین یک نکته کافیست برای عمری...)
par
نور
صدا
تصویر
(همه چیز داده)
نوبت توست
"حرکت" !
...........
سلام
برگشتم، با دلی که نمیدانم آورده ام یا نه.
par
یک جفت جوراب
آیینۀ جیبی
دو دانه کتاب
کمی هَله هوله
میدانی؟! راستش من کاره ای هم نیستم، این چمدان خودش بسته شد.
میهمان رضا (ع) که باشی، کفش هایت پیش تر از تو می روند...
باور کن!
.....................
سلام چند روزی خاک بوس آقایم، در حرم جایتان خالی...خدانگهدار.
par
حالا
بین من و تو
یک نقطۀ اشتراک هست
اینکه هردویمان
از من خسته ایم...
par
گفت لیوان؛ نمیدانم چطور شد شنیدم کاموا، این واژه مرا انداخت به یاد کامو. بعد بخاطر تشابه تقریبی اسم، به یاد کافکا افتادم و در پسش قطعاً صادق هدایت.
رفتم... رفتم با پای خیال به سالهای دور، که نه، سالهای دور دوید در ذهنم؛ ناگهان تو را دیدم و دست هایی که "بوف کور" را گذاشت روی میز.
یادم آمد گفته بودی که از پدرت دوست تر داری اش، وقتی گفته بودم نخوان این هدایت را اِنقدر، ضلالت می آورد آخر.
در کمتر از ثانیه ای، به یاد آوردم سالهای بعد که گفته بودی بسوزان هرچه داری ازین پدرسوخته را. گفته بودی توبه کردم ازین صادقی که کذب محض میخوراندت و من خندیده بودم آنوقت به حرفهایت.
چنان که خندیده بود "پیرمرد خنزر پنزری" (یا چه میدانم یکی از آن دیوهای قصه) دخترک را و بیرون افتاده بود دندانهای کج و کُلّه (و درست یادم نیست شاید زرد) اش.
به خودم که گریزی زدم، دیدم چیزی کم ندارم این روزها از قصه های هدایت.
انگار در من "بوف کوری" دارد ورق میخورد هردم. و زنی با چشم های مورّب، درونم نشسته، اسیر، محبوس، در انتظار روزی که آسمان از بالای سرش بگذرد و من چه بسیار در پیِ بنای پنجره ای، دری... که بگذارم برود پی زندگیش و راحت شویم هردویمان.
(پناه میبرم به خدا از رنگارنگ این دنیا، مخصوصاً این روزها خاکستری اش)
با ضربه آرنج مرا به خودم آورد که : "بده آن لیوان را خفه شدم"!
...................
پ.ن:
این نوشته چیزی کم دارد، میدانم
شاید "فایده"...
+برمن ببخشای
par
ب
نام خداوند بخشنده مهربان سلام. این پست را گذاشتم برای مخاطبانی که کمی تا قسمتی الی خیلی اهل مطالعه هستند نام کتاب رودخانی را شاید شنیده باشید اگر هم نشنیدید الان شنیدید!
پس اگر اندکی هم اهل مطالعه (به خصوص شعر) و همچنین به دنبال کاری هستید که هم از بُعد فنی و زبانی و هم از بعد محتوا قوی باشد، این کتاب را حتماً بخوانید.
از میان کتب شعری که تا حالا خوانده ام این یکی واقعاً چیز دیگری بود
ضمناً این را هم شنیده ام که این کتاب از جمله کتابهای مورد علاقه رهبری است
......................................
شاعر: محمد مهدی سیار
انتشارات: شهرستان ادب
امام خمینی ره: کمک به اسرائیل چه فروش اسلحه و مواد منفجره و چه فروش نفت, حرام و مخالفت با اسلام است. رابطه با اسرائیل و عمال آن چه رابطه تجاری و چه رابطه سیاسی حرام و مخالفت با اسلام است . باید مسلمین از امتعه اسرائیل خودداری کنند. صحیفه نور ج 2 صفحه 139
......
امام خامنه ای:اگر خرید و فروش این تولیدات(تولیدات شرکت های یهودی، آمریکایی یا کانادایی) موجب تقویت دولت حقیر و غاصب اسرائیل شده و یا در راه دشمنی با اسلام و مسلمین به کار میروند، خرید و فروش آنها برای هیچکس جایز نیست. ..............................................................................
لیست برخی شرکت های صهیونیستی فعال در ایران+پوستر تحریم کالاهای اسرائیلی+پیوندهای مفید دراین باره :
«َ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً»
.
.
کاش این رئیس جمهورهای وقت - و بی وقت- کمی ادب سخنرانی و سخنوری را از رهبری می آموختند و هرچه به ذهنشان می آمد را بر زبان جاری نمی کردند.
جناب روحانی متاسفیم!
کاش میشد این را فهماند:
این منتقدین فرزندان این ملت و در تنگنا حامیان این دولت اند، چه بخواهید چه نخواهید شما به این منتقدان نیاز دارید، بهتر است این ادبیات را در مقابل دشمنان دیرینه به کار گیرید نه فرزندان (ودرواقع پشتوانه های) این آب و خاک!
par
از کرامات ترم بالایی ها
..........................
یادم می آید روزی سر کلاس حقوق تجارت (یا شاید هم حقوق مدنی ، درست یادم نیست) ، رسیده بودیم به درس چِک، بَرات، سُفته.
استاد مشغول درس دادن بودند طبق روال، و همه هم سراپا گوش و چشم هاشان به دهان استاد دوخته طبق روال!!!
البته بجز دو نفر از دخترها که آخر کلاس نشسته بودند و به صورت متناوب صدای ریز خنده هایشان به گوش میرسید.
بلاخره صبر استاد تمام شد و با دلخوری و کمی خشم (خیلی کم)پرسید: اون آخر کلاس چخبره؟ شما دو نفر، چرا حواستان به درس نیست؟
و آن دو خانم که هیچ جوابی نداشتند سرشان را پایین انداختند و همچنان زیرزیرکی میخندیدند، استاد که دیگر کلافه شده بود رو کرد به یکی از آنها و پرسید: اسمتون؟ فامیلیتون چیه شما؟
او جواب داد: "براتی" هستم استاد.
با این کلمه صدای زمزمه و خنده های زیرلبی در کلاس پیچید؛ استاد هم که کم کم داشت کاسۀ صبرش لبریز میشد، از نفر کناریش پرسید: شما فامیلیتون چیه؟
- چِکی زاده هستم استاد.
و این بار صدای خنده با قوّت بیشتری در کلاس پیچید، استاد که دیگر از کوره در رفته بود با عصبانیت گفت: یعنی چی؟ مگه کلاس جای لودگیه؟ مگه من با شما شوخی دارم؟ اون میگه براتی ام، تو میگی چِکی زاده ام، حتماً این هم(اشاره به یکی از دانشجویان دیگر که دَمِ دست استاد بود) سُفته زاده هست دیگه؟
که در این لحظه آن دانشجوی محترم سوم که استاد قصد داشت به عنوان سیاهی لشکر از ایشان استفاده کند، جنبشی به تن مبارک داد و دهان گشود و افاضه فرمودکه : خیر استاد، من سفته زاده نیستم، سِفتی زاده هستم.
و ناگهان بمبی از خنده در کلاس منفجر شد، استاد هم که از شدت خشم از بالای پیشانی تا پائین گردن سرخ شده بود، خودکارش را زمین گذاشت و به علامت اعتراض و قهر از کلاس بیرون رفت.
هرچند غیرعادی مینمود اما حقیقت این بود که آن 3 دانشجوی بیچاره نام واقعیشان راگفته بودند و این ماجرا هیچ ربطی به موضوع درسمان یعنی چِک ، برات و سفته نداشت!
par
یا دَلیلَ المُتِحَیِّرین
این روزها
نمیدانم کدام راه را عوضی رفته ام، کدام در را اشتباه زده ام، که هرچه میروم به خانه ام نمیرسم، و هربار دری به رویم گشوده میشود، آن سوی چارچوب غریبه ایست که با چشم های متعجّبش میپرسد، درست آمده ای؟؟؟!!!
جملۀ گروس این روزها، سخت حکایت حال است:
"کدام پل در کجای جهان شکسته که هیچکس به خانه اش نمیرسد!"
روزی فرعون، دستور داد تا همۀ پسران سرزمینش کشته شوند؛زیرا که ترسیده بود؛
.
.
.
.
.
آریببین ترس چگونه میتواند هیولایی- پوشالین- را به توحش بکشاند!
........
به قول حضرت امام (ره) هیچ قومی چونان یهود ، اسلام را خوب نشناخته اند، ومسئله اینجاست؛ خوب شناخته اند، که وعیدهایش را نیز حق یافته اند و نابودی خود را نزدیک!و این دست و پا زدن ها، از همین است.
par
از کودکان غزه...
بِأیّّ ذَنبٍ قُتِلَت؟
این روزها دست هایت زیاد میلرزد، مهرانه میگوید خیلی حساس تر شده ای.
میگوید : تا چیزی میشود پِخّی میزند زیر گریه و انقدر هق هق میکند تا همه مان را کلافه کند.
مهرانه که نمیداند، من هم نمیدانم، شرط میبندم خودت هم ندانی، این روزها، چه ، آرامشت را بر هم زده؟ و آنچه آرامت میکند را دقیقاً باید کجا پی اش بگردی؟مهرانه میگوید، دیشب قرص های آرام بخشت تمام شده بود که بیقراری میکردی و مادر را به گریه انداخته بودی.
و من امروز به خیابان میزنم، به خیابان شلوغ پشتی و راستۀ بازار را میگیرم، صاف، تا در داروخانه.
این روزها فقط دست های تو نیست که زیاد میلرزد، دل من هم قرار ندارد دیگر، و با هر خبری که میشنود از تو، میلرزد. میلرزد برایت که وقتی از کوره در میروی، جهنم نکنی خانه را، و برای دستهای مادرت که باید تکّه های استکان را از کجای اتاق جمع کند!میلرزد که وقتی میگیردت این سیکلوتایمیِ لعنتی، باید همه بگردند و از لابلای کیسۀ داروها، از کمد خرت و پرت هات، از توی کابینت، بسته های رنگارنگ قرص هایت را پیدا کنند و بریزی همه را توی حلقت تا دوباره بشوی همان دخترکِ عادیِ سر به راه.
و من حالا از داروخانه بیرون آمده ام و دفترچۀ بیمه ات را میگذارم توی کیف.نفرین به آرامشی که میشود با 6500 تومان خریدش!
par
بلند میشوی
راه میروی
می نشینی
باز بلند میشوی
باز راه میروی، شایدکیلومترها، بر حاشیۀ قالی؛
میروی لب "پنجره"، می ایستی
نگاهش میکنی
شک میکنی به مفهومش
دلت یک پنجرۀ دیگر میخواهد،
یک پنجرۀ واقعی
که باز شود به رویت و صدایت را رها کنی در دشت های سبز و بی انتهاش
.
.
گوشی را برمیداری
انگشت میگذاری روی contact
از اول لیست:
almassi
amoo
aqha behzad
رد میشوی و همینجوری پایین میروی
تا میرسی به این اسم:"bibi joonam"
انگشتت را نگه میداری همینجا
...گوشی را برمیدارد و پنجره ای رو به یک دشت رازقی به رویت باز می شود!
خیابان
ساده ترین ترجمه اش
خیابان است
معانی عمیق تَرَش را
شب هایی فهمیدم
که یک بمبِ کم تحمل،
درونم بغض میکرد
و تا صبح،
می افتادم به شمارش معکوس!
که با صدای کرکرۀ اولین مغازه
خودم را شلیک کنم از خانه
شاید
بعضی تکه های خطرناکم،
بیرون بپاشند از من
همۀ فکرهای منفجره، حس های محترقه
جایی باید
رها شوند
مثلاً
خیابانی خلوت و دراز،
حوالی 5صبح
par
نکته ای ارزشمند از استاد روحبخش ، ذیل پُست قبلی:
«عید، یعنی بازگشت؛ و فطرت،یعنی خود. و این عید فطر و این جشن بازگشت به خود، خودشناسیت مبارکت باد که هیچ برکتی بالاتر از این نیست!»
...
بازگشت به خود!
بسی جای تأمل دارد، باشد که بیندیشیم...
دلنوشت:
ساعت 8و 10 دقیقه عصر. فکر میکنم که بلند شوم و سفرۀ افطار بچینم
.
.
چقدر به تو عادت کرده بودیم ای ماه عزیز؛ چه خوش همدمی بودی و گذشتی، دلم برایت تنگ... نه دلم برایت... دلم برایت... (نوشتن چه سخت میشود این وقتها) دلم برایت بغض کرده
مثل کسی که عزیزش رفته باشد رو به عقب میشمارم، دیروز این موقع، پریروز این موقع، پس پریروز این موقع... اینجا بود
........
و هنوز انگار افطار است.
" أللَّهُمَّ لاتَجعَلهُ آخِرَ ألعَهدِ مِن صیامِنا إیاه فَإن جَعَلتَهُ فَاجعَلنِی مَرحُوماً وَ لاتَجعَلنِی مَحرُوماً "
( به دلتنگی) عیدتان مبارک
ماهی که در آن شیطان در زنجیر بود
گذشت از گناهانی که کردیم،
چنین بر میآید
"ماهی از شکم گندیده"
کلیپ جدید آقای حامد زمانی در محکومیت جنایات غزه
من به سهم خودم ازش متشکرم
به بهانه ات، این روزها
میگفت اسمش طباطبایی، یا نمیدانم یک چیزی شبیه این بود؛ گفت: مُهر میخواهی بخری که چه؟ طباطبایی (یا حالا آن اسمی که یادم نیست) به همه نفری سی تا مُهر میدهد، فقط 30تا، یکی هم بیشتر بشود حرام است، فقط 30تا.