«أعوذُ بِالله مِن نَفسی»
به زاویه که نگاه کنی
حرف دقیقی دارد برای گفتن. زاویه در ابتدا و از رأس -به هردرجه ای که باشد- کوچک است، فاصلۀ بین دو نیم خطش به چشم نمی آید؛ اما هرقدر که پیش تر بروی این شکاف بیشتر و بیشتر میشود. تا جایی که در امتداد آن، در فاصله های دور، خیلی دور، میتوان دوشهر، دو قاره، دو کهکشان را میان یک زاویه جا داد.
برخی اشتباهات هم اینچنیند، گذر زمان بهشان عمق میدهد، یا عمقشان را نشان میدهد...
par
..............
ضمن احترام خدمت دوستان ریاضیدان و فیزیکدان
نه اینکه من و تو طالعمان آوارگیست!
ما راه را اشتباه آمدیم؛
این را آن بهشتِ هزار رنگ ِ همیشه در پیش، میگوید، که هرگز دستمان سرخی سیب هایش را نچید...
...
..
رفتن ما اتفاقِ ناگوارِ کوچکیست
باز میگردیم روزی، روزگار کوچکیست**
par
...................
فاضل نظری*
کاظم بهمنی**
یا دَلیلَ المُتِحَیِّرین
این روزها
نمیدانم کدام راه را عوضی رفته ام، کدام در را اشتباه زده ام، که هرچه میروم به خانه ام نمیرسم، و هربار دری به رویم گشوده میشود، آن سوی چارچوب غریبه ایست که با چشم های متعجّبش میپرسد، درست آمده ای؟؟؟!!!
جملۀ گروس این روزها، سخت حکایت حال است:
"کدام پل در کجای جهان شکسته که هیچکس به خانه اش نمیرسد!"
اشتباه حال این روزهای خیلی ازما:
شاعری قبله نما را گم کرد سجده بر مردم کرد!
طرح از سید حسن حسینی