چیز زیادی نمانده از ما. شبیه قاشقی شکر، حل شدیم در فنجان قهوه مان.
یک آرزو بکن
آرزو؟!
اومم... مثلا کسی بیاید، مرا با ساعت امشب عقب بکشد، آنقدر عقب که بتوانم برگردم کافه رِنو؛ سیاهی موهایم را از روی میزهاش بردارم بگذارم روی سرم.
و این ژاکت کهنه که به تن داری کلاف کاموایی شود در دست های بی چروک من. آنوقت رَج های قشنگ تری ببافم...
.
_________________
یک آرزو به وقت امشب
امشب که عقربه ها به عقب میروند
شب اول پاییز 94
مهرتان مبارک...
نور
صدا
تصویر
(همه چیز داده)
نوبت توست
"حرکت" !
...........
سلام
برگشتم، با دلی که نمیدانم آورده ام یا نه.
par
حالا
بین من و تو
یک نقطۀ اشتراک هست
اینکه هردویمان
از من خسته ایم...
par
"به سوی خراسان"
نه پس کوچه های منتهی به پارک
نه بازار شلوغ روبرو
فردا فقط باید از چادرم بخواهم / که در آغوشم بگیرد
کنارخیابان ایستاده و برای تاکسی راه آهن / دست تکان دهم
.
فردا در را که باز کنی از من، تمامِ شهر کم شده / از تمام عروسک های این اتاق، من.
و از پس پنجرۀ قطار
دخترک برای چمدانِ جا مانده اش
دست تکان میدهد...
par
مورچه ها
آرام
آرام
از خاک بیرونم میکشند
زندگی
از نو شروع شد...
par
خدایا ممنون که بهم غم دادی میدونستی وقتی حالم خوبه کاری باهات ندارم وقتی همه چیز بر وفق مراده، سراغت نمیام ممنون که دوباره غم رو به سراغم فرستادی تا از سرکشی نجاتم بده.
وَ إِذَا مَسَّ الْانسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا
par
