«أعوذُ بِالله مِن نَفسی»
به زاویه که نگاه کنی
حرف دقیقی دارد برای گفتن. زاویه در ابتدا و از رأس -به هردرجه ای که باشد- کوچک است، فاصلۀ بین دو نیم خطش به چشم نمی آید؛ اما هرقدر که پیش تر بروی این شکاف بیشتر و بیشتر میشود. تا جایی که در امتداد آن، در فاصله های دور، خیلی دور، میتوان دوشهر، دو قاره، دو کهکشان را میان یک زاویه جا داد.
برخی اشتباهات هم اینچنیند، گذر زمان بهشان عمق میدهد، یا عمقشان را نشان میدهد...
par
..............
ضمن احترام خدمت دوستان ریاضیدان و فیزیکدان
۸ نظر
۱۹ آذر ۹۳ ، ۱۲:۰۷