در این روزهای دم کرده
گاه
یاد شدن توسط برخی دوستان
نسیمی ست، مَلَس.
(کاراکتر لبخند به لب)
.
.
.
بعد از دو سال بیخبری
یعنی پریروز
یک حس خوبی در رگهایم دویده
...................
کاملاً بیربط نوشت:
گاهی هم عمر برای توَهمّی میرود، توهّم.
عدل
خانه ای کاهگلی در قاسم آباد
یا اتاقی مبله/ درهریک از برج های شیکاگو
فرقی نمیکند
پنجره را که باز کنی
تمام اکسیژن زمین را
به خانه ات خواهی برد
و به عشق اگر راه دهی
می آید/ همچون مِه در خانه ات/ لا به لای تمام اشیاء ، تمام فکرها مینشیند
هم خانه ات میشود/گَرد میگرد/ چای را دم، رختخواب را پهن!
لبخند میزند
فقط کافیست
با نگاه غیر مسلّح/ به سراغ ماه بروی
تا دست ها را بالا برده
تکان دهد برایت...
par
شهریور1389
....................................................................................................................................
بیربط.ن:
نگرانم، نگران کشورم ، مردُمم
از سخنان چند پهلو و حاشیه دارِ دیروز رئیس جمهور متاسفم!