یاربّ طَهِّرنی...

در شرح حال برخی بزرگان آمده:
 در رمضان الکریم، از فردای لیلة القدر ، شروع میفرمایند به مهیا ساختن خویش برای لیلة القدر سال بعد...

...............
+ از این جهت که، تا شروع ماه مبارک رمضان حدود سه ماه و 20 روز مانده!

بِسمِ اللهِ ألَّرحمَنِ ألرَّحیِم

اهل این حوالی نیستم، مادرم میگفت.

آمده ام که نمانم ، که  بروم اصلاً؛ سالهاست دارم میدوم که از ماندن فرار کرده باشم اما هنوز همینجام!

شبیه اهالی این حوالی  اهلی شده ام گویی؛  و دیگر، رفتنم همان در "ماندن" بودن است.

.

مادرم عروس کاجها بود و میگفت: «یا شناسنامه ات را عوض کن، یا پیِ شَهرت بگرد.»

و من دنبال کفشی ام تازگی ها، که پایم را نزند و رفیق سفر باشد.

نمیدانی،

بخدا نمیدانی ،چه دشوار است بستن این چمدان !

.....

یاحق.

از من ها، از هیج نبودن ها

گاهی،  کاری که چشم های بی رغبت یک رهگذر با آدم میکند؛   به سالها، لشکر سلم و تور نتواند!

.

.

.

که عالیجنابی بوده باشی

سالهاست لشکرش مرده، دشمن خانه اش را به یغما برده و هنوز دلگرم شمشیریست که زنگارش از پای درآورده!

.....

+نسیمی کافیست اینطور وقت ها، تا ستونهای پوشالیت را بریزاند؛

.....

+ممنون غریبه؛

+مرا کشت تا دوباره به دنیا بیاورم خودم را.

+این نوشته هم بسی نامتجانس اند کلماتش و موسیقی بیربط جملاتش با هم ، زبان حال نگارنده است.

par