بی ...خودی عنوان نمیخواهد
دوشنبه, ۲۰ مرداد ۱۳۹۳، ۱۰:۰۹ ب.ظ
حالا
بین من و تو
یک نقطۀ اشتراک هست
اینکه هردویمان
از من خسته ایم...
par
میگویند،آن "ساعت" که فرا رسد، خواهی دید: تمام مکثت در اینجا،نیم روزی بیش نبوده، که حتی کمتر.*
همه چیز شبیه یک خواب کوتاه نیمروزی، به پلک گشودنی تمام میشود!
...
اینجا را گذاشته ام "پلک" که مَتّه شوم روی اعصابم، که هِی هرروز یادم بیاید همۀ زندگی به قدر پلک بر هم زدنی بیش نیست ، که حواسم باشد در فاصلۀ بین دو پلک، چه دارم میکنم!
یادم بماند، پلک، سنگین شود اگر، باخته ام تمام بخت را...
................
*35 احقاف
____________________________________________
پــریــچــهــــــر
بایگانی
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
- مرداد ۱۳۹۴ (۷)
- خرداد ۱۳۹۴ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۶)
- فروردين ۱۳۹۴ (۶)
- اسفند ۱۳۹۳ (۲)
- بهمن ۱۳۹۳ (۷)
- دی ۱۳۹۳ (۱۲)
- آذر ۱۳۹۳ (۱۱)
- آبان ۱۳۹۳ (۱۰)
- مهر ۱۳۹۳ (۱۳)
- شهریور ۱۳۹۳ (۹)
- مرداد ۱۳۹۳ (۲۱)
- تیر ۱۳۹۳ (۲۴)
- خرداد ۱۳۹۳ (۱۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۱۴)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱۴)
- اسفند ۱۳۹۲ (۱۵)
- بهمن ۱۳۹۲ (۷)
پاسخ:
به ماندن هم نمیتوانم فکر کنم
به ماندن هم نمیتوانم فکر کنم
۲۴ تیر ۹۳ ، ۰۷:۲۳
مجتبی
مجتبی
چه شاعرانه
۲۲ تیر ۹۳ ، ۲۳:۵۴
نسیم
نسیم
از من و از منیت کی خسته نیست؟!
پاسخ:
این مطلب برای شما نیست
این مطلب برای شما نیست
۲۲ تیر ۹۳ ، ۲۳:۰۱
Unknown
Unknown
چه بد... چه غمگبن
۲۱ تیر ۹۳ ، ۱۶:۵۴
barahoot
barahoot
هبوط از دکتر شریعتی!
پاسخ:
جالبه داشتم فکر میکردم کدوم هبوط؟ هبوط کیه؟ فکرم رفت پیش کسی و کسانی که با این نام مستعار میشناختم، جالبه که خودتون اومدید و توضیح دادید.
جالبه داشتم فکر میکردم کدوم هبوط؟ هبوط کیه؟ فکرم رفت پیش کسی و کسانی که با این نام مستعار میشناختم، جالبه که خودتون اومدید و توضیح دادید.
۲۱ تیر ۹۳ ، ۱۵:۰۰
Unknown
Unknown
بیاد این بخش از هبوط افتادم
اما اکنون نمی دانم این "خودم" کیست؟ کدام است؟ هر گاه تنها می شوم گروهی خود را در من می آویزند که منم و من با وحشت و پریشانی و بیگانگی در چهره هر یک خیره می شوم و خود را نمی شناسم! ... اوه که خسته شدم! باید رها کنم. رها میکنم اما چگونه می توانم تحمل کنم؟ تا کنون همه رنج تحمل دیگران را داشتم و اکنون تحمل خودم رنج آورتر شده است. می بینی که چگونه از تنهایی نیز محروم شدم؟!"
اما اکنون نمی دانم این "خودم" کیست؟ کدام است؟ هر گاه تنها می شوم گروهی خود را در من می آویزند که منم و من با وحشت و پریشانی و بیگانگی در چهره هر یک خیره می شوم و خود را نمی شناسم! ... اوه که خسته شدم! باید رها کنم. رها میکنم اما چگونه می توانم تحمل کنم؟ تا کنون همه رنج تحمل دیگران را داشتم و اکنون تحمل خودم رنج آورتر شده است. می بینی که چگونه از تنهایی نیز محروم شدم؟!"
پاسخ:
(....)
(....)
شما هم از نوشتن خسته شدین بانو؟